คนจำนวนไม่น้อยที่วางแผนอยากแต่งงานมีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกที่น่ารักมาเติมเต็มครอบครัว แต่เราเคยคิดสงสัยไหมว่าทำไมพ่อแม่ถึงอยากมีลูก และอยากมีลูกกันไปเพื่ออะไร
ด้วยความที่สังคมไทยเป็นสังคมเมืองพุทธ จึงทำให้การมีลูกเหมือนเป็นการสนองความต้องการ ความหวังของตัวเองด้วยคำว่า “กตัญญู” ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วเท่ากับว่าพ่อแม่ก็เลือกมีลูกเพราะความเห็นแก่ตัวของพ่อแม่ แล้วทำไมถึงเป็นเช่นนั้นล่ะ วันนี้เราจึงอยากมาเฉลยว่าความคิดแบบไหนที่เข้าข่ายการมีลูกเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง
1.ลูกต้องทดแทนบุญคุณเพราะพ่อแม่ให้กำเนิด
อันที่จริงแล้วลูกแทบเลือกเกิดไม่ได้ด้วยซ้ำ และไม่ได้เป็นคนขอร้องให้พ่อแม่ทำลูกให้เกิดมา คนเป็นพ่อแม่ต่างหากที่เลือกจะสร้างลูกออกมา น่าแปลกตรงที่พ่อแม่เลือกจะสร้างลูกออกมา แต่พ่อแม่กลับอยากให้ลูกรู้สำนึกบุญคุณของพ่อแม่ ต้องทดแทนพ่อแม่ ถ้าไม่ทำจะเป็นคนอกตัญญู ซึ่งในความเป็นจริงแล้วลูกอาจจะไม่ได้ยากเกิดมาด้วยซ้ำ แค่ต้องมารับบทบาทเป็นลูก เพื่อสนองบทบาทของผู้เป็นพ่อแม่ แถมยังเรียกร้องให้ลูกต้องรู้จักทดแทนบุญคุณ การจะให้ลูกรู้จักทดแทนบุญคุณนั้นควรจะเป็นเรื่องที่ลูกรู้สึกได้เองว่าลูกได้รับจากพ่อแม่ ลูกได้เห็นจากการกระทำของพ่อแม่ที่ทำทุกสิ่งทุกอย่างให้เขา ลูกเลยอยากทดแทน ไม่ใช่เพราะพ่อแม่พร่ำยัดโปรแกรมใส่หัวลูกว่าพ่อแม่มีบุญคุณล้นหลาม ลูกต้องทดแทน
2.ลูกต้องเดินไปทางที่พ่อแม่วางไว้ให้
เคยได้ยินประโยคที่ว่า “เลี้ยงได้แต่ตัว” หรือไม่? ประโยคนี้ค่อนเป็นความจริงที่สุดแล้ว ลูกย่อมมีชีวิตเป็นของลูกเอง พ่อแม่เป็นผู้ให้กำเนิด ผู้ให้ชีวิตก็จริง แต่พ่อแม่ไม่ใช่เจ้าของชีวิต ลูกจึงควรมีทางเดินเป็นของตัวเอง มีการดำเนินชีวิตในแบบของลูกเอง พ่อแม่ทำได้แค่สร้างภูมิคุ้มกันให้ลูก สอนให้ลูกรู้จักกับสิ่งต่างๆ แต่ไม่ใช่ไปบงการลูก พ่อแม่ไม่ควรไปกำกับชีวิตลูก ควรให้ลูกได้ลองผิดลูกถูกด้วยตนเอง ถ้าจะเกิดอะไรขึ้น พ่อแม่ก็ต้องสอนให้ลูกยอมรับการสิ่งที่เกิดขึ้น และอยู่ข้างๆสนับสนุนลูก ไม่ใช่ต่อว่าลูก เพราะการจะทำให้ลูกแข็งแกร่งได้พ่อแม่ต้องให้ลูกได้ใช้ชีวิตด้วยตนเอง ยืนอยู่ด้วยลำแข้งและสองมือ หนึ่งสมองของตนเอง พ่อแม่จะไปสร้างทางเดิน ขีดเขียนชะตาชีวิตให้เป็นไปตามที่พ่อแม่สั่งไว้ไม่ได้ พ่อแม่ควรตระหนักไว้ว่าลูกไม่มีโอกาสได้เลือกเกิดก็ควรมีโอกาสได้เลือกใช้ชีวิต
3.พ่อแม่ถูกเสมอ
การเป็นพ่อแม่ไม่ได้มีอะไรมาเป็นเครื่องยืนยันว่าสิ่งที่พ่อแม่เคยทำจะถูกเสมอ และการเรียนรู้ไม่ได้สิ้นสุดแค่ตอนที่เป็นพ่อแม่ ยังต้องเรียนรู้ไปตลอดชีวิต เช่นนั้นแล้วจะต้องเปิดรับความคิดเห็นของลูกบ้าง อย่าคิดว่าการเป็นพ่อแม่จะต้องถูกเสมอถูกไปทุกเรื่อง เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นก็คงไม่ต่างจากการที่ตพ่อแม่ทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้ว เป็นตัวอย่างให้ลูกเห็น การเป็นคนผิดบ้างไม่ใช่เรื่องน่าอาย และเป็นเรื่องที่ดีเสียอีก เพราะมันเป็นตัวอย่างที่ลูกสามารถเห็นได้ชัดที่สุดว่าถ้าการแบบไหนผิดลูกจะได้ไม่ทำเป็นเยี่ยงอย่าง
ขอบคุณผู้ให้การสนับสนุนโดย gclub ฟรีสปิน
